رزین سختی گیر

رزین سختی گیر آنیونی و کاتیونی:

کارگیری از رزین های تبادل یونی جهت تصفیه آب و جداسازی آب صنعتی می تواند پیچیده باشد ، مخصوصا برای کسانی که با رزین های تبادل یونی آشنایی ندارند.

تشابه رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی:

رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی هر دو دانه های پلاستیکی کوچک ، متخلخل و پلاستیکی می باشند (تقریباً با قطر 5/5 میلی متر ، که متغیر می باشد)

هر مهره رزین همچنین باید دارای یک عدد خنثی کننده باشد که بتواند در داخل و خارج از مهره حرکت نماید ،

که با یونی از بار مشابه در طی عملیات تبادل یونی تعویض می شود (وقتی محلول آبی از روی مهره ها گذر می کند و تبادل یونی اتفاق می افتد ، از بین رفتن آلودگی نامطلوب می شود).

تفاوت رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی:

تفاوت اصلی بین رزین سختی گیر کاتیون و آنیون در این می باشد که یکی بار مثبت (کاتیونی) و دیگری بار منفی (آنیونی) می باشد.

این موجب می شود آنها در حذف کردن انواع مختلف آلاینده ها مفید باشند (که بسته به اندازه و ترکیب شیمیایی آنها نیز متفاوت خواهد بود)

دانه های رزین سختی گیر کاتیونی و آنیونی بسته به نیاز تسهیلات و در صورت از بین بردن کامل یون های با بار مثبت و منفی ، می توانند در کنار هم (پیکربندی بستر مخلوط) یا در عروق جداگانه (پیکربندی بستر دوقلو) مورد استفاده قرار گیرند.

اگرچه رزین سختی گیر آنیونی و کاتیونی دو دسته اصلی رزین های کارگیری شده در تبادل یونی می باشند .

چهار نوع اصلی برای تصفیه آب استاندارد موجود می باشد عبارتند از:

آنیون قوی

آنیون ضعیف

کاتیون قوی

کاتیون ضعیف

رزین سختی گیر آنیونی قوی:

رزین سختی گیر آنیونی قوی (SBA) به صورت معمول برای ضد آب زدایی ، دالکالیزاسیون و ضد آب بودن و همچنین برای از بین بردن کل کربن آلی (TOC) یا سایر ارگانیک ها بسته به نوع رزین مورد مصرف قرار می گیرند.

آنها در انواع مختلفی موجود هستند ، که هر یک مجموعه ای از مزایا و محدودیت های منحصر به فرد را ارائه می دهند ، ولی به صورت کلی ، رزین های SBA به اندازه کافی قوی هستند که اسیدهای قوی و ضعیف را حذف کنند (از جمله اسیدهای کربنیک و سیلیسیک).

رزین سختی گیرآنیونی ضعیف:

رزین سختی گیر آنیونی ضعیف (WBA) اغلب با واحدهای SBA برای استفاده های ضد زدایی زوج می شوند چون تنها آنیونهای مرتبط با اسیدهای قوی تر (مثل کلرید و سولفات) را از بین می برند و اسیدهای ضعیف را حذف نمی کنند (مثل دی اکسید کربن و سیلیس).

این می تواند برای تسهیلاتی که مایل به از بین بردن اسیدهای قوی تر هستند در حالی که ضعیف تر را حذف می کنند ، سودمند باشد ، اما معمولاً WBA و SBA معمولاً به صورت مشترک برای تکمیل یک عملیات تخریب زدایی کامل تر مورد مصرف قرار می گیرند.

رزین سختی گیر کاتیونی قوی:

رزین سختی گیر کاتیونی قوی (SAC) از جمله رزین های بسیار مورد مصرف هستند ، مخصوصا برای استفاده های نرم کننده ، چون در از بین بردن کامل یون های سختی مثل منیزیم (Mg +) یا کلسیم (Ca2 +) موثر می باشند.

انواع خاصی از رزین های SAC همچنین برای برنامه هایی که خواستار از بین بردن باریم و رادیوم از آب آشامیدنی یا جریان های دیگر هستند ، توسعه داده شده است.

رزین های SAC به وسیله اکسیدان ها آسیب می بینند و به وسیله آهن یا منگنز ساخته می شوند ، بنابراین باید مراقب باشید تا در معرض رزین در برابر این مواد قرار نگیرد.

رزین سختی گیر کاتیونی ضعیف:

رزین سختی گیر کاتیونی ضعیف (WAC) کاتیونهای مرتبط با قلیایی (سختی موقتی) را از بین می برند و برای کاربرد های ضد زدایی و دیالیزاسیون استفاده می شوند.

علاوه بر این ، رزین های WAC تمایل به مقاومت در برابر اکسیداسیون نسبتاً بالا و دوام مکانیکی دارند و آنها را برای انتخاب جریانی که دارای اکسیدان هایی مثل پراکسید هیدروژن و کلر هستند ، انتخاب مناسبی می کنند.